Darius'un kiralliginin birinci yilinda Daniel, Tanrı'nin “Yerusalim”i harab etmek üzere "peygamber" Yeremya'ya bildirdigi süre'nin (ki yetmis yildir) ne oldugunu kesfeder (Daniel, Bap 9: 1-3) Bunun üzerine yüzünü Tanrı'ya çevirerek İsrail oğullarınin günahlarini afvetmesini diler; yalvar yakar olur. Fakat bunu yaparken dikkat ettigi bir sey vardir ki o da İsrail oğullarıni suçlu imis gibi gösterip onlari kendi araciligiyle Tanrı indinde sefaata mazhar olmus durumda kilmaktir; daha dogrusu İsrail oğullarıni suçluluk bilinci içinde tutup Tanrı'ya ve dolayisiyle peygamber olarak kendisine boyun kirditmaktir. Nitekim Tanrı'ya söyle dua eder: "Ah ya Rab!... biz suç ettik ve sapiklik ettik ve kötülük isledik ve senin emirlerinden ve hükümlerinden saparak asi olduk... ve senin isminle söylemis olan peygamber kullarini dinlemedik... Ya Rab, yüzler utanci bizlere... çünkü sana karsi suç isledik. Rahmetler ve bagislama Allahimiz Rabbindir, çünkü ona karsi biz asi olduk; ve peygamber kulu eliyle önümüze koymus oldugu seriatlerinde yürümek üzere Allahimiz Rabbin sözünü dinlemedik. Ve senin sözünü dinlemesinler diye, bütün İsrail saparak, senin seriatinden öte geçtiler; ve Allah kulu Musa'nin seriatinde yazilmis olan and ve lanet üzerimize döküldü, çünkü ona karsi suç ettik... Ve simdi, sen ki, kavmini Mısır diyarindan kuvvetli el ile çikardin ve bugün oldugu gibi kendine nam kazandin, ey Allahimiz Rab! biz suç ettik, biz kötülük ettik. Bütün adaletli islerinden ötürü, ya Rab, sana niyaz ederim, kendi sehrinden, Yerusalimden, mukaddes dagindan öfken ve kizginligin dönsün... Ve simdi ey Allahimiz, bu kulunun duasini ve yalvarislarini dinle... Ey Allahim kulagini ig ve isit, gözlerini aç ve... isminle çagirilan sehre bak; çünkü salahimizdan ötürü degil, ancak senin büyük rahmetlerinden ötürü yalvarislarimizi önüne arzediyoruz. Ya Rab! isit... bagisla... iyi dinle ve yap; kendi ugrunda geciktirme, ey Allahim, çünkü kendi sehrin ve kavminin üzerine senin ismin cagiriliyor" (Daniel, Bap 9: 5-20).
Ve bunlari söyledikten hemen sonra, gök yüzünden Cebrail iner; güya Daniel'e hikmet ve anlayis vermek ve onun sefaatinin Tanrı tarafindan kabul edildigini bildirmek için gelmistir. Daniel'e "Ey Daniel! sana hikmet ve anlayis vermek üzere simdi çiktim. Senin yalvarislarinin baslangicinda emir çikti; ben de sana bildirmege geldim; çünkü sen çok sevilmissindir" (Daniel, Bap 9: 22) diyerek İsrail oğullarınin suçunu sona erdirmek için Tanrı'nin ceza süresini azalttigini, ve onlarin günahlarinin bu süre itibariyle sona erecegini ve ebedi salaha eriseceklerini müjdeler. Bununla beraber yine de Tanrı'nin kan döktürecegini ve felaketler getirecegini eklemekten geri kalmaz: söyle der: "Ve bu altmis iki haftadan sonra mesholunan kesilip atilacak, ve bir seyi olmiyacak; ve gelecek hükümdarin kavmi sehri ve makdisi harab edecek; ve onun sonu tufanla olacak ve ta sona kadar cenk olacak; harabiyetler takdir olunmustur..." (Daniel, Bap 9: 22-27)
Görülüyor ki Tanrı, Daniel'in yalvarislari sonucu bir yandan İsrail'in günahlarini afvederken, diger yandan yeni felaketlerden söz etmektedir. Fakat bu felaketlerin ardindan yine iyi günlerin gelecegini ve çünkü İsrail Tanrı'si olarak bunun böyle olmasini istedigini bildirir; Daniel'e hitaben söyle der: "Ve senin kavmin oğulları için durmakta olan büyük reis Mikael, o vakit kalkacak; ve millet olalidan beri o zamana kadar vaki olmamis bir sikinti vaki olacak; ve o vakit senin kavmin, kitapta yazili bulunan herkes kurtulacak. Ve yerin topraginda uyuyanlardan bir çogu, bunlar ebedi hayata, ve sunlar utanca ve ebedi nefrete uyanacaklar... Fakat, ey Daniel, sonun vaktine kadar bu sözleri sakla, ve kitabi mühürle; bir çok adamlar arastiracaklar ve bilgi çogalacaktir" (Daniel, Bap 12: 1-4)
Ve Tanrı, hikmet ve inayetine kavusturdugu Daniel'e, bütün bu olup bitecek seyleri haber verdikten sonra söyle der: "Git Daniel, çünkü sonun vaktine kadar bu sözler saklidir ve mühürlüdür... Ve daimi yakilan takdimenin kaldirildigi, ve harab edici mekruh seyin dikildigi vakitten basliyarak 1290 gün olacak. Dayanip 1335 güne yetisene ne mutlu. Fakat sen, son oluncaya kadar git; çünkü rahata varacaksin ve günlerin sonunda kendi nasibine kalkacaksin" (Daniel, Bap 12: 9-12)
Görülüyor ki Daniel'in tanimladigi Tanrı, bir takim gizli anlatimlarla İsrail oğullarıni, kendisine ve “peygamberine” karsi, mutlak itaat içerisinde tutma amacindadir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder